Spookeiland Hashima. Was ooit een drukke mijnstad op een eiland. Nu staat het bekend als Slagschip Eiland
- Spookeiland Hashima een Verlaten Betonnen Ruïne
- 1. Wat is Hashima Island?
- 2. Het verleden van steen en schaduw: De donkere geschiedenis van Hashima
- 3. Mythen en legenden rond het spookeiland
- 4. Moderne waarnemingen: een eiland vol echo’s
- 5. Hoe bezoek je Hashima Island? Praktisch advies
- 6. Waarom Hashima een bezoek waard is
Spookeiland Hashima een Verlaten Betonnen Ruïne
Voor de kust van Nagasaki ligt een klein, grimmig eiland dat in de afgelopen eeuw is uitgegroeid tot een van de meest fascinerende urbex-bestemmingen ter wereld: Hashima Island, ook wel bekend als Gunkanjima of “Battleship Island”. Wat ooit een bruisende kolonie was van mijnwerkers en hun gezinnen, is nu een verlaten betonnen ruïne – en het decor van talloze legendes en mysterieuze verhalen.
1. Wat is Hashima Island?
Hashima is een klein eiland op ongeveer 15 kilometer van de kust van Nagasaki, Japan. De bijnaam “Gunkanjima” (Slagschip-eiland) komt van de opvallende vorm van het eiland, dat lijkt op een oorlogsschip wanneer je het vanaf zee nadert.
Het eiland werd rond 1887 ontwikkeld door Mitsubishi als een onderzeese steenkoolmijn. In korte tijd werd het een bloeiende industriële nederzetting. Op het hoogtepunt in de jaren 1950 woonden er meer dan 5.000 mensen op een oppervlak van nog geen 6,5 hectare, wat het tot een van de dichtstbevolkte plekken ter wereld maakte.
In 1974 werd de mijn definitief gesloten vanwege uitputting en de opkomst van aardolie. Binnen enkele maanden verlieten de bewoners het eiland en lieten een volledig stadje achter – compleet met appartementsblokken, scholen, winkels en bioscopen – dat sindsdien overgeleverd is aan de elementen.
2. Het verleden van steen en schaduw: De donkere geschiedenis van Hashima
Hoewel Hashima vaak wordt gepresenteerd als een technologisch en architectonisch wonder, kent het eiland ook een duister verleden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er honderden Chinese en Koreaanse dwangarbeiders ingezet onder erbarmelijke omstandigheden om in de mijnen te werken.
Er zijn meldingen van uitbuiting, mishandeling en dodelijke ongevallen. Overlevenden en activisten hebben jarenlang gepleit voor officiële erkenning van deze geschiedenis, zeker nadat het eiland in 2015 werd toegevoegd aan de UNESCO-werelderfgoedlijst als voorbeeld van de industriële revolutie van Japan.
Hoewel Japan sindsdien gedeeltelijk heeft erkend dat er dwangarbeid plaatsvond, blijft het onderwerp gevoelig, vooral in diplomatieke betrekkingen met Zuid-Korea en China.
3. Mythen en legenden rond het spookeiland
Door zijn verlaten staat en tragische geschiedenis is Hashima een broedplaats voor spookverhalen, mythes en complottheorieën. Sinds de jaren ’80 wordt het eiland in Japanse folklore vaak geassocieerd met geesten en onheil.
Enkele bekende legendes:
- De mijnwerkersgeest: Volgens overlevering zouden de geesten van overleden arbeiders nog steeds ronddwalen in de verlaten tunnels onder het eiland.
- Onverklaarbare geluiden: Bezoekers hebben vreemde geluiden gehoord – van metaalachtig geklop tot stemmen – terwijl er niemand in de buurt was.
- Het eiland dat leeft: Sommigen beweren dat het eiland zelf een soort ‘bewustzijn’ heeft ontwikkeld, gevormd door het lijden dat zich daar heeft afgespeeld.
Hoewel er geen concrete bewijzen zijn, draagt de beklemmende sfeer op Hashima zonder twijfel bij aan deze verhalen. Veel bezoekers spreken over een “unheimisch gevoel” zodra ze voet aan wal zetten.
4. Moderne waarnemingen: een eiland vol echo’s
In de afgelopen jaren is Hashima populair geworden onder fotografen, filmmakers en urbex-liefhebbers. Vooral na de verschijning in de James Bond-film Skyfall (2012), waarin het eiland als schuilplaats van de schurk diende, steeg de belangstelling internationaal.
Wat bezoekers hebben waargenomen:
- Snel verdwijnende schaduwen in lege gebouwen
- Verstoorde elektronica bij drones of camera’s
- Fotografische ‘verschijningen’ op beelden, vaak later pas ontdekt
- Een intense stilte die wordt omschreven als “onnatuurlijk”, zelfs voor een verlaten plek
Hoewel deze observaties subjectief zijn, onderstrepen ze de unieke atmosfeer van het eiland: stil, vergaan, maar niet vergeten.
5. Hoe bezoek je Hashima Island? Praktisch advies
Hoewel het verboden was om het eiland te betreden na de sluiting in 1974, is een beperkt deel van het eiland sinds 2009 toegankelijk via officiële rondleidingen.
Bereikbaarheid:
- De meeste tours vertrekken vanuit de haven van Nagasaki
- Toerboten doen meestal 1 tot 1,5 uur over de overtocht
- Boek vooraf, zeker in het hoogseizoen
Toeristische tours:
- Alleen bepaalde delen zijn toegankelijk (veiligheidsredenen)
- De gidsen geven uitleg over de geschiedenis, architectuur en cultuur
- Fotograferen is toegestaan, maar je mag het pad niet verlaten
Beste reistijd:
- Lente (april-mei) en herfst (september-oktober)
- Vermijd tyfoonseizoen (augustus-september), want tours worden dan vaak geannuleerd
Wat neem je mee:
- Zonnebescherming, pet of regenjas (er zijn geen beschutte plekken)
- Goede schoenen (gladde oppervlakken, afbrokkelend beton)
- Water en een volle batterij voor je camera
6. Waarom Hashima een bezoek waard is
Hashima Island is niet zomaar een ruïne. Het is een tastbaar overblijfsel van een tijdperk van industriële bloei én menselijk lijden. De combinatie van betonnen brutalistische architectuur, sociaal-historisch belang en een haast post-apocalyptische sfeer maakt het tot een bestemming die diep onder de huid kruipt.
Voor liefhebbers van geschiedenis, fotografie, verlaten plekken en moderne mythes is dit eiland een once-in-a-lifetime ervaring. Niet omwille van luxe of comfort, maar vanwege de intensiteit waarmee het verleden er tastbaar is.
